ترامپ دستور جدیدی برای ممنوعیت سفر تراول بن ایران و افغانستان و ده کشور دیگه اعلام کرد

 رئیس‌جمهور دونالد جی. ترامپ ورود اتباع خارجی را برای حفاظت از ایالات متحده در برابر تروریست‌های خارجی و سایر تهدیدهای امنیت ملی و ایمنی عمومی محدود می‌کند.

مبارزه با تروریسم از طریق استانداردهای منطقی امنیتی: امروز، رئیس‌جمهور دونالد جی. ترامپ یک فرمان ریاست‌جمهوری امضا کرد تا کشور را از ورود تروریست‌های خارجی و دیگر تهدیدهای امنیت ملی و ایمنی عمومی به ایالات متحده محافظت کند.

بر اساس فرمان اجرایی شماره 14161 رئیس‌جمهور ترامپ که در تاریخ ۲۰ ژانویه ۲۰۲۵ با عنوان «حفاظت از ایالات متحده در برابر تروریست‌های خارجی و سایر تهدیدهای امنیت ملی و ایمنی عمومی» صادر شد، نهادهای امنیت ملی ارزیابی جامعی از خطراتی که کشورها برای ایالات متحده ایجاد می‌کنند، از جمله در زمینه تروریسم و امنیت ملی، انجام دادند.

در پرونده ترامپ علیه هاوایی، دیوان عالی ایالات متحده اختیار رئیس‌جمهور را برای استفاده از بخش 212(f) قانون مهاجرت و تابعیت جهت حفاظت از ایالات متحده از طریق محدودیت‌های ورود، تأیید کرد.

این فرمان ریاست‌جمهوری ورود اتباع ۱۲ کشور را که از نظر غربالگری و بررسی پیشینه ناکارآمد شناخته شده‌اند و خطر بسیار بالایی برای ایالات متحده دارند، به‌طور کامل محدود و ممنوع می‌کند: افغانستان، برمه (میانمار)، چاد، جمهوری کنگو، گینه استوایی، اریتره، هائیتی، ایران، لیبی، سومالی، سودان و یمن.

همچنین ورود اتباع ۷ کشور دیگر را که سطح بالایی از خطر برای ایالات متحده دارند، به‌صورت جزئی محدود می‌کند: بوروندی، کوبا، لائوس، سیرالئون، توگو، ترکمنستان و ونزوئلا.

این فرمان استثناهایی را برای دارندگان اقامت دائم قانونی، دارندگان ویزای معتبر، برخی دسته‌های خاص ویزا و افرادی که ورودشان در راستای منافع ملی آمریکا باشد، در نظر گرفته است.

تأمین امنیت مرزها و منافع ما: محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های اعمال‌شده در این فرمان برای جلب همکاری دولت‌های خارجی، اجرای قوانین مهاجرتی آمریکا، و پیشبرد اهداف مهم سیاست خارجی، امنیت ملی، و مبارزه با تروریسم ضروری هستند.

وظیفه‌ مقدس رئیس‌جمهور این است که اقداماتی انجام دهد تا اطمینان حاصل شود افرادی که قصد ورود به کشور ما را دارند، آسیبی به مردم آمریکا نرسانند.

پس از ارزیابی گزارشی که وزیر امور خارجه با هماهنگی سایر اعضای کابینه ارائه داده، رئیس‌جمهور ترامپ تشخیص داده است که برای حفظ منافع امنیت ملی و ایمنی عمومی ایالات متحده، باید ورود اتباع برخی کشورها محدود یا ممنوع شود.

این محدودیت‌ها به‌صورت خاص برای هر کشور تعیین شده‌اند تا با در نظر گرفتن شرایط منحصربه‌فرد هر کشور، همکاری آن‌ها را جلب کنند.

برخی از کشورهایی که نامشان آمده، فرایندهای غربالگری و بررسی پیشینه ضعیفی دارند، که توانایی آمریکا را در شناسایی تهدیدهای امنیتی بالقوه پیش از ورود مختل می‌کند.

برخی کشورها نرخ بالای ماندن بیش از مدت مجاز ویزا دارند، که بی‌توجهی به قوانین مهاجرتی آمریکا را نشان می‌دهد و بار اضافی بر سیستم‌های اجرایی وارد می‌کند.

برخی دیگر در همکاری برای اشتراک‌گذاری اطلاعات هویتی و تهدیدات کوتاهی می‌کنند، که روند بررسی امنیتی مهاجرتی آمریکا را تضعیف می‌کند.

برخی کشورها نیز دارای حضور قابل توجه گروه‌های تروریستی یا حامی تروریسم دولتی هستند که خطر مستقیمی برای امنیت ملی ایالات متحده ایجاد می‌کنند.

چند کشور هم به‌طور تاریخی از پذیرش اتباع خود که باید از آمریکا اخراج شوند، سر باز زده‌اند، که تلاش‌های ایالات متحده در مدیریت مهاجرت و حفظ ایمنی عمومی را با دشواری مواجه کرده است.

آمریکا را دوباره امن می‌سازیم: رئیس‌جمهور ترامپ به وعده‌اش برای بازگرداندن ممنوعیت سفر و تأمین امنیت مرزها عمل می‌کند.

رئیس‌جمهور ترامپ: «ما ممنوعیت سفر را بازمی‌گردانیم — بعضی‌ها به آن ممنوعیت سفر ترامپ می‌گویند — و اجازه نمی‌دهیم تروریست‌های افراطی اسلام‌گرا وارد کشورمان شوند؛ چیزی که دیوان عالی آن را تأیید کرد.»

در دوره نخست ریاست‌جمهوری خود، ترامپ با موفقیت ممنوعیت سفری را اعمال کرد که ورود اتباع چندین کشور را که روند بررسی پیشینه‌شان ناکارآمد بود یا خطرات امنیتی جدی داشتند، محدود می‌کرد.

دیوان عالی ایالات متحده این ممنوعیت را تأیید کرد و حکم داد که این اقدام «کاملاً در چارچوب اختیارات رئیس‌جمهور» قرار دارد و تأکید کرد که «بر مبنای اهداف مشروع و قانونی است.»

این فرمان جدید بر پایه ممنوعیت سفر دوره اول ترامپ ساخته شده و ارزیابی به‌روزتری از وضعیت فعلی جهان از نظر غربالگری، بررسی امنیتی، و تهدیدات را در خود جای داده است.

توجیه تعلیق کامل ورود – افغانستان

طالبان که یک گروه تروریستی جهانی شناخته‌شده (SDGT) است، کنترل افغانستان را در دست دارد. افغانستان فاقد یک مرجع مرکزی توانمند یا همکار برای صدور گذرنامه یا اسناد هویتی مدنی است و همچنین فاقد سازوکارهای مناسب برای غربالگری و بررسی پیشینه است.

طبق گزارش تخلف از مدت اقامت سال مالی ۲۰۲۳ وزارت امنیت داخلی ایالات متحده (DHS)، نرخ ماندن بیش از مدت مجاز برای ویزاهای تجاری/گردشگری (B1/B2) اتباع افغانستان، ۹.۷۰ درصد و برای ویزاهای دانشجویی (F)، حرفه‌ای (M)، و تبادل فرهنگی (J)، ۲۹.۳۰ درصد بوده است.

برمه (میانمار)

طبق گزارش تخلف از مدت اقامت (Overstay Report)، نرخ ماندن بیش از مدت مجاز برای ویزاهای B1/B2 اتباع برمه ۲۷.۰۷ درصد و برای ویزاهای F، M و J ۴۲.۱۷ درصد بوده است. علاوه بر این، برمه به‌طور تاریخی با ایالات متحده برای بازگرداندن اتباعی که باید از کشور اخراج شوند، همکاری نکرده است.

چاد

طبق همان گزارش، نرخ ماندن بیش از مدت مجاز برای ویزاهای B1/B2 اتباع چاد در سال ۲۰۲۳ ۴۹.۵۴ درصد و برای ویزاهای F، M و J ۵۵.۶۴ درصد بوده است. همچنین طبق گزارش سال مالی ۲۰۲۲، نرخ تخلف ویزای B1/B2 در چاد ۳۷.۱۲ درصد اعلام شده بود. این نرخ‌های بالا در سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ غیرقابل قبول بوده و نشان‌دهنده بی‌توجهی آشکار به قوانین مهاجرتی ایالات متحده است.

جمهوری کنگو

بر اساس گزارش تخلف از مدت اقامت، جمهوری کنگو نرخ ماندن بیش از مدت مجاز برای ویزاهای B1/B2 را ۲۹.۶۳ درصد و برای ویزاهای F، M و J را ۳۵.۱۴ درصد داشته است.

گینه استوایی

طبق گزارش، نرخ تخلف ویزای B1/B2 برای اتباع گینه استوایی ۲۱.۹۸ درصد و برای ویزاهای F، M و J به طرز چشمگیری ۷۰.۱۸ درصد بوده است.

اریتره

ایالات متحده در مورد صلاحیت مرجع مرکزی اریتره برای صدور گذرنامه و اسناد مدنی تردید دارد. سوابق کیفری اتباع اریتره در اختیار ایالات متحده قرار نمی‌گیرد. همچنین اریتره به‌طور تاریخی از پذیرش اتباع قابل اخراج خود خودداری کرده است. طبق گزارش، نرخ تخلف ویزای B1/B2 برای اریتره ۲۰.۰۹ درصد و برای ویزاهای F، M و J ۵۵.۴۳ درصد بوده است.

هائیتی

طبق گزارش تخلف از مدت اقامت، نرخ ماندن بیش از مدت مجاز برای ویزاهای B1/B2 اتباع هائیتی ۳۱.۳۸ درصد و برای ویزاهای F، M و J ۲۵.۰۵ درصد بوده است.

علاوه بر این، در دوران دولت بایدن، صدها هزار مهاجر غیرقانونی هائیتی وارد ایالات متحده شدند. این موج ورود، برای جوامع آمریکایی خطرات جدی از جمله افزایش نرخ ماندن غیرمجاز، شکل‌گیری شبکه‌های مجرمانه و سایر تهدیدات امنیت ملی ایجاد کرده است.

همان‌طور که به‌خوبی شناخته شده است، هائیتی فاقد یک مرجع مرکزی توانمند برای در دسترس قرار دادن و به‌اشتراک‌گذاری اطلاعات اجرایی و انتظامی است—امری که برای اطمینان از این‌که اتباع آن امنیت ملی ایالات متحده را تهدید نمی‌کنند، ضروری است.

ایران

ایران یکی از دولت‌های حامی تروریسم است. ایران به‌طور مداوم از همکاری با دولت ایالات متحده در شناسایی تهدیدهای امنیتی خودداری می‌کند، منبع اصلی فعالیت‌های تروریستی در نقاط مختلف جهان به شمار می‌رود، و به‌طور تاریخی نیز از پذیرش اتباع قابل اخراج خود سر باز زده است.

لیبی

در لیبی مرجع مرکزی توانمند یا همکار برای صدور گذرنامه یا اسناد مدنی وجود ندارد. حضور تاریخی گروه‌های تروریستی در قلمرو لیبی، خطرات ناشی از ورود اتباع این کشور به ایالات متحده را تشدید می‌کند.

سومالی

سومالی فاقد مرجع مرکزی توانمند یا همکار برای صدور گذرنامه یا اسناد مدنی است و از سازوکارهای مناسب برای غربالگری و بررسی پیشینه برخوردار نیست.

آنچه سومالی را از دیگر کشورها متمایز می‌کند، میزان ضعف کنترل دولت بر قلمرو خود است، که توانمندی‌های ملی آن را در بسیاری از زمینه‌ها به شدت محدود می‌کند. تهدید تروریستی مستمر نیز از خاک سومالی سرچشمه می‌گیرد. دولت ایالات متحده، سومالی را به‌عنوان یک پناهگاه امن برای تروریست‌ها شناسایی کرده است.

تروریست‌ها از مناطقی در سومالی به‌عنوان پناهگاه استفاده می‌کنند و از آنجا عملیات خود را برنامه‌ریزی، تسهیل و اجرا می‌کنند. همچنین سومالی مقصدی برای افرادی است که قصد دارند به گروه‌های تروریستی بپیوندند—گروه‌هایی که امنیت ملی ایالات متحده را تهدید می‌کنند.

دولت سومالی برای برقراری حکمرانی مؤثر و محدود کردن آزادی حرکت تروریست‌ها با چالش‌های جدی مواجه است. افزون بر این، سومالی به‌طور تاریخی از پذیرش اتباع قابل اخراج خود خودداری کرده است.

سودان

سودان فاقد مرجع مرکزی توانمند یا همکار برای صدور گذرنامه یا اسناد مدنی است و از سازوکارهای مناسب برای غربالگری و بررسی پیشینه برخوردار نیست.

طبق گزارش تخلف از مدت اقامت، نرخ ماندن بیش از مدت مجاز برای ویزاهای B1/B2 اتباع سودان ۲۶.۳۰ درصد و برای ویزاهای F، M و J ۲۸.۴۰ درصد بوده است.

یمن

یمن نیز فاقد مرجع مرکزی توانمند یا همکار برای صدور گذرنامه یا اسناد مدنی بوده و از سازوکارهای مناسب غربالگری و بررسی پیشینه برخوردار نیست. دولت یمن کنترل فیزیکی مؤثری بر سرزمین خود ندارد. از تاریخ ۲۰ ژانویه ۲۰۲۵، یمن صحنه عملیات نظامی فعال ایالات متحده بوده است.

توجیه تعلیق جزئی ورود – شامل مهاجران و غیرمهاجران دارای ویزاهای B-1، B-2، B-1/B-2، F، M و J

بوروندی

طبق گزارش تخلف از مدت اقامت، نرخ ماندن بیش از مدت مجاز برای ویزاهای B1/B2 اتباع بوروندی ۱۵.۳۵ درصد و برای ویزاهای F، M و J ۱۷.۵۲ درصد بوده است.

کوبا

کوبا یکی از دولت‌های حامی تروریسم است. دولت کوبا با ایالات متحده همکاری نمی‌کند و اطلاعات کافی در زمینه اجرای قانون در اختیار آمریکا قرار نمی‌دهد. همچنین کوبا به‌طور تاریخی از پذیرش اتباع قابل اخراج خود امتناع کرده است.

طبق گزارش، نرخ تخلف ویزای B1/B2 برای اتباع کوبا ۷.۶۹ درصد و برای ویزاهای F، M و J ۱۸.۷۵ درصد بوده است.

لائوس

طبق گزارش تخلف از مدت اقامت، نرخ ماندن بیش از مدت مجاز برای ویزاهای B1/B2 اتباع لائوس ۳۴.۷۷ درصد و برای ویزاهای F، M و J ۶.۴۹ درصد بوده است. لائوس به‌طور تاریخی از پذیرش اتباع قابل اخراج خود خودداری کرده است.

سیرالئون

بر اساس گزارش، نرخ تخلف ویزای B1/B2 برای اتباع سیرالئون ۱۵.۴۳ درصد و برای ویزاهای F، M و J ۳۵.۸۳ درصد بوده است. سیرالئون نیز به‌طور تاریخی از پذیرش اتباع قابل اخراج خود امتناع کرده است.

توگو

طبق همان گزارش، نرخ ماندن بیش از مدت مجاز برای ویزاهای B1/B2 اتباع توگو ۱۹.۰۳ درصد و برای ویزاهای F، M و J ۳۵.۰۵ درصد بوده است.

ترکمنستان

طبق گزارش تخلف از مدت اقامت، نرخ ماندن بیش از مدت مجاز برای ویزاهای B1/B2 اتباع ترکمنستان ۱۵.۳۵ درصد و برای ویزاهای F، M و J ۲۱.۷۴ درصد بوده است.

ونزوئلا

ونزوئلا فاقد مرجع مرکزی توانمند یا همکار برای صدور گذرنامه یا اسناد مدنی است و از سازوکارهای مناسب برای غربالگری و بررسی پیشینه برخوردار نیست. همچنین این کشور به‌طور تاریخی از پذیرش اتباع قابل اخراج خود خودداری کرده است.

طبق گزارش تخلف از مدت اقامت، نرخ ماندن بیش از مدت مجاز برای ویزای B1/B2 اتباع ونزوئلا ۹.۸۳ درصد بوده است.