پکیج آموزش مهاجرت برتر مهاجر

میخوای مهاجرت رو یاد بگیری و بدون وکیل خودت کاراتو انجام بدی و بری ؟

پکیج ما انتخاب خوبی میتونه برات باشه

مشاهده پکیج

اخذ تابعیت کشور دیگر

تابعیت چندگانه، تابعیت دوگانه، یا ملیت های مختلف ،تابعیت یک شخص است که بر طبق آن فرد، همزمان با توجه به قوانین آن کشور، تبعه در بیش از یک کشور محسوب می شود. از نظر مفهومی، تابعیت برای زندگی سیاسی داخلی کشور محوری است که ملیت بودن مشکلی در معاملات بین المللی ندارد. هیچ توافقی بین المللی وجود ندارد که تابعیت یا وضعیت شهروندی یک فرد را مشخص کند. این فقط توسط قوانین ملی تعریف شده است، که می تواند متفاوت و متناقض باشد. شهروندی چندگانه ایجاد می شود زیرا کشورهای مختلف از معیارهای متفاوت، نه لزوماً متقابل، برای شهروندی استفاده نمی کنند. به طور کلی، ممکن است مردم دارای ملیت های مختلف باشند، اما از نظر فنی، هر کشور ادعا می کند که یک فرد با وجود داشتن دیگر تابعیت ها، همچنان تبعه کشور خود محسوب می شود هر چند آن کشور آن فرد را شهروند خود نداند.

به طور کلی، شخصی با ملیت های متعدد، حق دارد در هر کشوری که تابعیت دارد می تواند از حقوقی مانند حق گذرنامه، حق ورود به کشور، حق اقامت و کار، حق رأی و … استفاده کند، همانطور ممکن است تابع تعهدات شهروندی باشد برای مثال تعهد بالقوه به خدمات ملی، قرار گرفتن در معرض مالیات بر درآمد جهانی و غیره

برخی از کشورها اجازه تابعیت دوگانه را نمی دهند. این امر می تواند باعث لغو تابعیت کشور قبلی بشود و فرد از حقوق و تعهدات آن کشور محروم می شود. برخی کشورها اجازه ابطال شهروندی را می دهند، در حالی که برخی دیگر این اجازه را نمی دهند. برخی از کشورها اجازه تابعیت دوگانه را می دهند، در حالی که برخی دیگر تابعیت دوگانه دارند اما فقط تعداد محدودی از کشورها هستند.

کشورهایی که اجازه تابعیت دوگانه را می دهند ممکن است تابعیت شهروندان دیگر را در سرزمین خود در یک سری موارد قبول نداشته باشند برای مثال، اجازه ورود به کشور، خدمات ملی، وظایف رای گیری و … می باشد.

تابعیت کشورهای مختلف

تابعیت دوگانه به این معنی است که افراد می توانند با دو گذرنامه سفر یا مسافرت کنند.

هر کشور معیارهای خاص خود را برای حقوق شهروندی تعیین می کند، که هر از گاهی تغییر می کنند و اغلب محدود هستند. به عنوان مثال، تا سال 1982، فرد متولد انگلستان به طور خودکار تابعیت انگلیس دریافت می کرد. این قانون از سال 1983 محدود شده است. این قوانین ممکن است شرایطی را ایجاد کنند که شخص بتواند همزمان شهروندان بیش از یک کشور را ملزم به پذیرش کند. در صورت عدم وجود قوانین یک کشور یا کشور دیگر، این امکان را به فرد می دهد که تابعیت های مختلفی داشته باشند. قوانین ملی ممکن است در شرایطی اعمال شود که شخص ممکن است تابعیت دیگری داشته باشد. به عنوان مثال اگر شخصی تابعیت کشور دیگری را بدست آورد، دولت می تواند تابعیت خود را بازیابد، به عنوان مثال:

تابعیت از طریق اصل و نسب (قانون خون). از نظر تاریخی، تابعیت از طریق پدر ردیابی شده است، اما امروزه بیشتر کشورها اجازه ردیابی در بین پدران و برخی توسط مادران را می دهند. امروزه در اکثر کشورها قوانین تابعیت مبتنی بر قانون خون است. در بسیاری از موارد، این پایه از شهروندی نیز به کودکانی که در خارج از کشور متولد می شوند، گسترش می یابد، گاهی اوقات حتی والدین تابعیت خود را از دست می دهند.

تابعیت با تولد در قلمرو ایالت (حق مالکیت). ایالات متحده، کانادا و بسیاری از کشورهای آمریکای لاتین هنگام تولد تابعیت بی قید و شرط اعطا می کنند. برای متوقف کردن گردشگری، اکثر کشورها آن را لغو کرده اند. در حالی که استرالیا، فرانسه، آلمان ، ایرلند، نیوزلند، آفریقای جنوبی و انگلستان دارای یک قانون خاص هستند که حداقل یک والدین را ملزم به تابعیت ایالت (jus sanguinis) یا اقامتگاه دائمی قانونی می کند که چندین سال در این کشور زندگی کرده است. همچنین در بیشتر این کشورها (به عنوان مثال در کانادا)، کودکانی که به دیپلمات ها متولد می شوند و افرادی که تحت این سرزمین متولد می شوند، هنگام تولد تابعیت ندارند. معمولاً وقتی والدین تابعیت می کنند، به طور خودکار به فرزندان اعطا می شود.

تابعیت از طریق ازدواج (jure matrimonii). بعضی از کشورها معمولاً تابعیت را به همسران خود اعطا می کنند یا ممکن است یک زمان کمی طول بکشد تا تابعیت برای آن فرد اخذ شود، اما فقط در معدود کشورها تابعیت در روز عروسی (مانند ایران) اعطا می شود. برخی از کشورها مقررات مربوط به ازدواج به اصطلاح قانونی (به عنوان مثال ایالات متحده) را دارند، در حالی که برخی دیگر در صورت خاتمه ازدواج در زمان معینی (مانند الجزایر) تابعیت شوهر را لغو می کنند.

آیا دو تابعیتی در ایران جرم محسوب می شود؟

مقامات امنیت ملی مجلس شورای اسلامی اعلام کرد که دو تابعیتی جرم است. افرادی که دو تابعیت دارند بزودی لغو خواهد شد. این افراد نمی توانند اموال غیر منقول داشته باشند. این اموال در صورت رویت توسط دادستان کشور به فروش می رود.

اگرچه حقوق بین الملل خصوصی به طور سنتی حكم كرده است كه تابعیت دوگانه نادرست است، و دولت ها موظف هستند كه تا حد ممكن از شهروندی مضاعف جلوگیری كنند، اما این روند طی چند دهه گذشته با وجود فشار ناشی از لزوم تسهیل در روابط عمومی شدت یافته است و جهان کم شده است.

کشورها حق دارند مطابق قانون مدنی خود، نحوه برخورد با موضوع دستیابی، لغو یا واگذاری تابعیت دوگانه را تعیین کنند. بسیاری از کشورها اکنون در حال اتخاذ روشی برای تحمل یا نادیده گرفتن تابعیت دوگانه شهروندان خود هستند.

قوانین ایران در مورد ترک تابعیت بسیار سختگیرانه است. برداشت از ملیت ایرانی مستلزم “سند خروج” است. دستیابی به چنین سندی مراحل قانونی طولانی و پیچیده ای دارد، از جمله خدمت سربازی یا معافیت (برای شهروندان مرد)، انتقال اموال غیر منقول و ارائه سندی که پذیرش تابعیت کشور دیگری را به کابینه می دهد.

در عین حال، حتی به دست آوردن همه اینها به طور خودکار منجر به صدور گواهی تابعیت ایرانی نمی شود.

ماده 989 قانون مدنی ایران:

هر شهروند ایرانی که تابعیت خارجی را بدون رعایت مقررات قانونی پس از 1280 سال شمسی به دست آورد، یک خارجی است و تابعیت ایرانی خود را به رسمیت می شناسد، اما در عین حال تمام دارایی های غیر منقول وی تحت نظارت است. دادستان عمومی محلی وی پس از فروش هزینه ها، به او تعلق می گیرد و از کار در وزارت، معاون وزارت، عضویت در شوراهای مقننه، انجمن های استان و استانداری و شهرداری و هرگونه شغل دولتی محروم می شود.

لغو تابعیت در ایران باید بصورت جداگانه (جداگانه برای هر فرد) توسط کابینه تأیید شود. تصور زمانی که شورای وزیران وقت کافی برای تصمیم گیری در مورد ملیت شخص از نظر اولویت های کاری داشته باشد، نشان دهنده دشواری در انجام آن است.

مطابق قوانین مربوطه، تا زمانی که شخصی مجوز  ترک تابعیت ایرانی را به دست نیاورد، از دیدگاه دولت ایران، این شخص همچنان شهروند ایرانی است.

بنابراین تقریباً تمام افرادی که تابعیت دولت دیگری را در ایران به دست آورده اند (به هر روشی) از نظر دولت ایران ایرانی هستند و تابعیت های دیگر آنها به رسمیت شناخته نشده است. تعداد افرادی که تابعیت ایرانی خود را با اخذ سند ترک تغییر داده اند بسیار اندک است، در حالی که بیش از یک میلیون ایرانی تابعیت سایر کشورها به ویژه در دهه های اخیر را کسب کرده اند.

در سالهای اخیر، دولت ایران از تحمل یا نادیده گرفتن شهروندی شهروندان خود، از روند جهانی دور نشده است.

در این سالها با هدف جذب ایرانیان در خارج از کشور، تشویق حرکت ایرانیانی که در ایران سرمایه گذاری می کنند و روابط عمومی را گسترش می دهند، مشتریان ایرانی در نقاط ورودی کشور برای افرادی که گذرنامه های خارجی را از کشور مبدا خود می دانند که ترک کرده اند و گذرنامه های ایرانی مهر خروج ندارند، مجاز می باشد.

در نتیجه، این ادعا مبنی بر اینکه دولت ایران از شهروندی ایرانیانی که تابعیت یک کشور دیگر را در دست دارند، چشم پوشی می کند نیز با قوانین و عملکردهای فعلی دولت ایران نسبت به هر دو ملیت مغایر است.

به نظر می رسد هشدارهای دو تابعیتی بیش از یک مدل تبلیغاتی نبوده است. دولت ایران تابعیت دوم شهروندان خود را به رسمیت نمی شناسد و در این حالت، انکار تابعیت ایرانی بی معنی است.

از اینکه تا انتهای مقاله اخذ تابعیت کشور دیگر با برتر مهاجر همراه بودید؛ سپاس گذاریم.

همچنین یاد آور می‌شویم در صورتی که سؤال یا ابهامی در مورد اخذ تابعیت کشور دیگر می‌توانید در قسمت نظرات اعلام نمایید.

برتر مهاجر